cennet kokulu meleğimle dün gece yataklarımızı ayırdık allahımm ne zor bir geceydi.
nasıl bir sevgi bu ya. annelik çok zor fakat başka hiçbirşeyle ölçülemez bir sevgisi ve mutluluğu var. zeynepvera ikibuçuk yaşında doğduğundan beri aynı yatakta yatıyoruz benim yanımdan başka bir yerde daha güvende hissedemez kendini diye düşünenlerdenim. pedegog adem güneşin kitaplarını takip ediyorumm oradada 2 yaşına kadar anneyle yatabilir 3, 4 yaşına kadarda aynı odada kalabilir yazısını okuyunca kafamda hiç soru kalmadı yatırdım yanımda kuzuyu...
ama artık ayrılık vakti gelmişti bir kaç gün konuştuktan sonra bu konu hakkında dün gece zeynebi ayağımda uyutup attım yatağına, saat 2:30 kadar hiç sorun yoktu, süte kalkıpta kendi yatağında yattığını fark edince bana seni artık hiç sevmiyorum deyip arkasını bana döndü ve 3 saat kadar içli içli ağladıı. tabi bende ona çaktırmadan ağlıyorummm... zor oldu ama pes etmedim bekledim ve kuzumm beni kendi yatağına çağırdı burası çok güzel sizin ki çok çirkin moduna girdi.. benimsedi bir anda yatağını ... sabahta zeynebe bir mektup hazırladım ( kankası varda ayşeerva)
ondan gelmiş gibi davrandım. ayşe seni yatağında yattığın için tebrik ediyor dedimm. bizim ki uçtu bana mektup geldi diye... ben yatağımda uyudum diyede anlattı bütün günn bakalım bu gece nasıl geçicek. (emzik konusundada çok korkmuştum ama çok çabuk ayak uydurdu kuzum umarım buda o kadar kolay olur...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder